تو اگر باز کنی پنجره ای سوی دلت ؛
می توان گفت که من چلچله ی لال توام ؛
مثل یک پوپک سرمازده در بارش برف ؛
سخت محتاج به گرمای پرو بال توام ...

[+] نوشته شده توسط آتنا اكبريها در 13:57 | |

قلب من سبزه نيست

[+] نوشته شده توسط آتنا اكبريها در 13:55 | |

مرا اینگونه باورکن

مرا اینگونه باورکن

کمی تنها

کمی بی کس

کمی از یادها رفته

                         خدا هم ترک ما کرده!

خدادیگرکجارفته ؟

نمیدانم مراایا گناهی هست

که شاید هم به جرم ان غریبی وجدایی هست ؟

[+] نوشته شده توسط آتنا اكبريها در 13:54 | |

در مردمکان تو می میرم!

شاید هر آینه مرا در چشم تو زنده کند...

چشمهای تو،

عمیق ترین مرگ برای زندگی ست!!

[+] نوشته شده توسط آتنا اكبريها در 13:39 | |

كه چه مي شد اگر باغچه خانه ما سيب نداشت

من به تو خنديدم
    چون كه مي دانستم
    تو به چه دلهره از باغچه ی همسايه سيب را دزديدي
    پدرم از پي تو تند دويد
    و نمي دانستي باغبان باغچه همسايه
    پدر پير من است
    من به تو خنديدم
    تا كه با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم
    بغض چشمان تو ليك
    لرزه انداخت به دستان من و
    سيب دندان زده از دست من افتاد به خاك
    دل من گفت: برو
    چون نمي خواست به خاطر بسپارد
    گريه تلخ تو را
    و من رفتم و هنوز
    سالهاست كه در ذهن من آرام آرام
    حيرت و بغض تو تكرار كنان
    مي دهد آزارم
    و من انديشه كنان غرق در اين پندارم
    كه چه مي شد اگر باغچه خانه ما سيب نداشت

[+] نوشته شده توسط آتنا اكبريها در 13:35 | |